Wanneer sporadisch een fragiele flard
van grof geluk met mijn duisternis de degens kruist
alsof een flits in de donkerte
mijn stappen belicht en over hen oordeelt om wat ik wil
Even stil als kaasknagende ratten
vol met gaten
oud, belegen, half verlaten
langzaamaan mijn levensvreugde aan het jatten
Als sporadisch een fragiele flard
tijdens pijnlijk gepieker
in tijden van oorlog
een helder moment in mijn geheugen toelaat
om te tonen wie ik was
Bulk noch jank dan niet
ban gemis evenals treurnis
Was goed gevoel mijn voedsel
stierf ik een onsmakelijke dood
in de duisternis van mijn denken, heerst alle dagen hongersnood.
Ik verlies mezelf
aan het geweld
alom aanwezig rondom mij in mij gekropen
in de schaduw van frustraties binnengeslopen
Het zit dieper als nu.
veel en verder en hard
en hier en nu tot uiting gekomen
plots en scherper dan ik ooit had verwacht
Verstand verruild voor versteende vuisten
Ontketend, heethoofden
Ongecontroleerd, schering en inslag
Dooreen gejongleerd, compleet van slag
Obligatoir opnieuw aanpappen met het vredesverdrag
Agressie bevrijdt, maar vergeet niet aan wonden dat het snijdt
Evenwicht in wezen
is in zijn creatie van kalmte herrezen.
– Ken Mergan